با چادر به استقبال حضرت ولیعصر(عج) میروم 4
وقتی چادر به سر از خونه خارج شدم یه حس دیگه ای داشتم.حس می کردم خدا داره نگاهم میکنه و بهم لبخند میزنه.الآن دقیقا دو ساله که چادری ام.تنها دختر چادری خانواده.اون حسو هنوز دارم.انقدددددددددر شیرینه که با همه ی دنیا عوضش نمی کنم.اینم بگم که دیگه هیچوقت چادر از سرم نیفتاد.الآن یک حرفه ای هستم!!!اوایل خانوادم زیاد اسقبال نکردن.همه فکر می کردن که یک هوس زودگذره و از سرم میفته اما الآن دیگه همه عادت کردن و با چادر بیشتر دوستم دارن.
تو این دوسال خدای عزیزم کادو های خیلی خوبی برام فرستاد،دیگه نماز صبحم قضا نمیشه،همه ی نمازامو سروقت می خونم،مشرف شدم نجف،کربلا،کاظمین،سامرا،چند وقته دیگه هم قراره برم مکه انشاالله...هرچقدر شکرشو بجا بیارم بازم نمی تونم حقشو ادا کنم....بزرگترین افتخارم تو دنیا اینه که دختر مسلمان شیعه ی ایرانیم و عشق فاطمه ی زهرا(س) و خاندانشون تو دلمه.
پایان.
پ.ن:خب اینم از این داستان.امیدوارم مفید فایده قرار گرفته باشه.
+ نوشته شده در چهارشنبه ۲۷ آذر ۱۳۹۲ ساعت 9:33 توسط وجیهه یساقی
|
